ប្រាសាទព្រះវិហារ កំពុងប្រឈមមុខនឹងគ្រោះថ្នាក់ ក្នុងពេលភាពតានតឹងផ្នែកយោធារវាងកម្ពុជានិងថៃកំពុងមានកម្រិតខ្ពស់
©AFP
ការវាយប្រយុទ្ធគ្នារវាងកងទ័ពខ្មែរ និងថៃ ចាប់តាំងពីថ្ងៃសុក្រ ៤កុម្ភៈ ២០១១រហូតមកទល់ពេលនេះ បានបណ្តាលឲ្យប្រាសាទព្រះវិហារត្រូវទទួលរងនូវការខូតខាតយ៉ាងដំណំ។ អាជ្ញាធរកម្ពុជាបានអះអាងថា ការខូតខាតនេះ គឺបណ្តាលមកពីការបាញ់ផ្លោងរបស់ទាហានថៃ។ វត្តកែវសិក្ខាគិរីស្វារៈ ដែលនៅក្បែរប្រាសាទក៏ត្រូវទទួលរងគ្រាប់ផ្លោងរបស់ថៃ បណ្តាលឲ្យខូចខាតយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរដែរ។ ទង្វើរបស់ថៃនេះ គឺជាការរំលោភទៅលើច្បាប់សង្រ្គាម ដែលអាចចាត់បញ្ចូលជាឧក្រិដ្ឋកម្មសង្រ្គាម។
យោងតាមមាត្រា ៨ ត្រង់ចំណុចទី៩ នៅក្នុងពេលមានជម្លោះប្រដាប់អាវុធជាអន្តរជាតិ ការវាយប្រហារដោយចេតនាទៅលើអគារ ដែលជាទីកន្លែងសម្រាប់គោរពបូជាសាសនា ឬទៅលើអគារប្រវត្តិសាស្រ្តណាមួយ នឹងត្រូវចាត់ទុកថាជាបទឧក្រិដ្ឋសង្រ្គាម លើកលែងតែអគារទាំងនោះ ត្រូវបានប្រើប្រាស់ជាទីតាំងទ័ព។
កងទ័ពថៃបានធ្វើការបាញ់ផ្លោងមកលើប្រាសាទព្រះវិហារ ទាំងដឹងច្បាស់អំពីទីតាំងរបស់ប្រាសាទ។ ម្យ៉ាងទៀត មន្រ្តីយោធាកម្ពុជាបានអះអាងថា កងទ័ពកម្ពុជាមិនបានប្រើប្រាស់បរិវេណប្រាសាទព្រះវិហារ ជាទីតាំងទ័ព ដើម្បីវាយប្រហារទៅលើកងទ័ពថៃនោះទេ។ ដូច្នេះ ទង្វើរបស់កងទ័ពថៃ ដែលបាញ់ផ្លោងលើប្រាសាទព្រះវិហារ គឺអាចត្រូវចាត់ចូលជាឧក្រិដ្ឋកម្មសង្រ្គាម។
មានទង្វើជាច្រើនទៀត ដែលមានចែងក្នុងលក្ខន្តិកៈក្រុងរ៉ូម ថាជាឧក្រិដ្ឋកម្មសង្រ្គាមផងដែរ ជាអាទិ៍៖
- ការវាយប្រហារ ការបាញ់ផ្លោង ឬការទម្លាក់គ្រាប់បែកទៅលើក្រុង ភូមិ ទីប្រជុំជន ទីលំនៅ ឬអគារ ដែលគ្មានការការពារ និងដែលមិនមែនជាចំណុចស៊ីបរបស់កងទ័ព (មាត្រា ៨.៥ នៃលក្ខន្តិកៈក្រុងរ៉ូម)។
- ការប្រើថ្នាំពុល ឬអាវុធដែលមានជាតិពុល (មាត្រា ៨.៧)។
- ការប្រើឧស្ម័នពុល ឬសារធាតុប្រហាក់ប្រហែលផ្សេងទៀត (មាត្រា ៨.៨)។
- ការប្រើប្រាស់ប្រភេទអាវុធដែលត្រូវហាមឃាត់ដោយច្បាប់អន្តរជាតិ (មាត្រា ៨.១០) ដូចជា គ្រាប់បែកចង្កោមជាដើម ដែលត្រូវហាមឃាត់ដោយអនុសញ្ញា ស្តីពីគ្រាប់បែកចង្កោម ចូលជាធរមាន កាលពីឆ្នាំ២០០៨។
Phnom Penh Time